‘Gewoon’ weer terug aan het werk gaan na je zwangerschapsverlof en je baby naar de oppas of het kinderdagverblijf brengen voelt voor heel veel moeders helemaal niet zo gewoon. “Ik MOET mijn oude leven niet terug oppakken. Mijn oude leven is niet meer. Mijn nieuwe leven geef ik nu vorm. Op mijn tempo en mijn manier”, schrijft Bibi-Karlijn op LinkedIn.
– In samenwerking met AD.nl –
1. Bibi-Karlijn vertelt hoe ze na haar pittige bevalling weer een beetje op de rit probeerde te komen
Na een zware bevalling wordt haar dochtertje geboren. ,,Ze moest met spoed gehaald worden. Ik kreeg een spoedkeizersnede en tijdens de operatie ben ik mijn bewustzijn verloren. Ik heb haar niet bewust kunnen zien nadat zij was geboren. Door de bevalling heb ik fysiek en mentaal een hele zware klap gehad.” Daarna raakte Bibi-Karlijn zelfs in een kraambedpsychose.
,,Maar ondanks de mentale strijd voelde ik me vanaf het eerste moment moeder. Ik vind het moederschap zo bijzonder. Zij heeft mij echt weer met beide benen op de grond gezet.”
Vijf weken na de bevalling is Bibi-Karlijn fysiek weer een beetje op de been en kan ze een klein blokje om. Mentaal is ze nog volop aan het herstellen en aan het landen in haar nieuwe rol.
2. En hoewel ze van tevoren dacht dat ze echt niet zomaar haar ambities opzij zou zetten, voelde ze, nu haar baby geboren was, totaal niet de behoefte om haar oude leven weer op te pakken
Toch krijgt ze na zes weken vanuit alle hoeken het advies om ‘haar oude leven’ weer op te pakken. ,,Met de beste bedoelingen hoor, maar ze vroegen of het niet eens tijd werd om weer te gaan sporten en wat leuks te gaan doen met vriendinnen. Maar óók of ik alweer werk had geregeld. ‘Straks moet je kind naar de opvang en jij naar je werk, dus tijd om te leren om ook dingen zonder haar te gaan doen’, zeiden ze dan.”
Ook bedrijven begonnen haar weer te benaderen voor klussen voor na haar verlof. ,,Maar ik voel totaal niet de behoefte om weg te gaan bij haar of om werk te regelen. Het voelde alsof ik iets verkeerd deed. Alsof ik te langzaam ging, terwijl de plicht roept.”
3. Het einde van haar verlof komt als een strikte deadline steeds dichterbij. Maar ze voelt dat ze ‘gewoon even rust’ wil en besluit haar carrière even on hold te zetten
Bibi-Karlijn wordt onrustig. Bovendien komt het einde van haar verlof als een strikte deadline steeds dichterbij. Ze voelt dat ze ‘gewoon even rust’ wil. ,,Ik moest bijkomen. En daarnaast, ik ben nergens liever dan bij mijn dochter. Ik wilde met rust gelaten worden en genieten van haar lachjes, haar mooie ogen, die bolle wangetjes, haar schattige kleine handjes en de manier waarop zij na een voeding
Ze wordt onzeker van al het getrek. ,,We doen alsof het zó normaal is dat je na twaalf weken weer fluitend aan het werk gaat en dan moeder bent alsof je nooit anders hebt gedaan en tegelijkertijd weer werkt alsof je nooit moeder bent geworden.”
Het zijn dan ook juist de vrouwen uit de ‘oudere generatie’ die haar laten inzien dat het helemaal niet gek is om graag bij je baby te willen zijn en dat jouw kindje je ook heel hard nodig heeft.
4. Het was geen keuze die ze zomaar kon maken, maar gelukkig had Bibi-Karlijn als ondernemer ‘een potje voor noodgevallen’ opgebouwd
,,Het leven in Nederland is zo ingericht dat de ouders vaak allebei moeten werken. Anders kunnen de rekeningen niet betaald worden. Vanuit de overheid is er wel subsidie voor verlof na de geboorte, maar voor veel gezinnen is dit niet toereikend. Ook wij moeten allebei werken om rond te kunnen komen”, vertelt Bibi-Karlijn.
Maar vanuit huis heeft ze één belangrijke les meegekregen: zorg altijd voor een potje voor noodgevallen. Zeker als zelfstandige. ,,Ik ben mijn leven lang behoorlijk ‘krenterig’ geweest. Dat betaalt zich gelukkig nu uit.”
Door de jaren heen heeft ze een noodpotje opgebouwd en deze zet ze vanaf januari 2023 in, als haar wettelijke verlof erop zit. ,,Zo kan ik nu volledig bezig zijn met mijn herstel, en kan ik langer doen wat ik op dit moment gewoon heel graag doe: voor mijn dochtertje zorgen.”
5. Maar Bibi-Karlijn is zich er ook van bewust dat andere ouders deze keuze wellicht niet kunnen maken. Om dit probleem onder de aandacht te brengen, besloot ze haar verhaal te delen op LinkedIn.
,,De verlofregeling in Nederland vind ik veel te kort. Bijna alle bedrijven hebben op dit moment een tekort aan personeel en als dan ook nog jonge ouders uitvallen, dan hebben we enkel verliezers.”
Om aandacht voor dit probleem te vragen, besloot ze haar ervaring te delen. ,,Ook wilde ik in contact komen met andere mama’s die hetzelfde hebben ervaren.”
Ze kreeg dan ook ontzettend veel reacties op haar post op het netwerkplatform LinkedIn. ,,Er waren veel moeders die zeiden dat als ze de tijd konden terugdraaien, ze het anders hadden gedaan. Dat ze dan wél naar hun gevoel hadden geluisterd en thuis waren gebleven.” Hierdoor besefte Bibi-Karlijn dat ze de juiste keuze maakte. ,,Tijd is onbetaalbaar en spijt hebben van iets dat je niet hebt gedaan, blijft je altijd achtervolgen.”
Helaas is het voor sommige ouders niet mogelijk om te kunnen stoppen met werken, dat beseft Bibi-Karlijn maar al te goed. ,,Als ik dat potje niet had opgebouwd, kon ik ook niet langer thuisblijven.”
6. Voor alle mannen én vrouwen die graag ouder willen worden heeft ze nog wel een goed advies
Toch heeft ze wel een advies voor deze moeders. ,,Kijk kritisch naar je salaris. Verdien je wel waar je recht op hebt? Er is op dit moment zo enorm veel werk dat switchen van baan financieel zou kunnen lonen en daardoor meer vrijheid op kan leveren. Ook vaker vanuit huis werken kan ervoor zorgen dat je thuis flexibeler bent. Ben je nog geen moeder, maar wil je dit wel graag worden? Probeer dan te sparen! Met dit geld kun je misschien tijdelijk minder gaan werken óf ervoor zorgen dat je partner ook langer verlof kan nemen.”
Hoe de toekomst eruitziet voor Bibi-Karlijn weet ze niet. ,,Ik heb mezelf geen tijd gegeven. Zodra ik voel dat ik er klaar voor ben om weer te gaan werken en volledig kan zeggen dat ik niet na vijf weken werken met een burn-out ga uitvallen, ga ik weer met heel veel plezier terug aan de slag. Tot die tijd geniet ik ultiem van mijn dochter.”
